در سال 1931، بزرگترین مسابقه ی بین المللی برای طراحی کاخ شورا در مسکو برگزار شد . ورود معمار فرانسوی، لوکوربوزیه، بیشترین تصدیق را با خود به همراه داشت ولی کمیته ی استالین آن را به دلیل ماهیت بسیار سیاسیِ عملکردِ هیئت منصفه اش انتخاب نکرد . برای درک این بازتعریف در معماری، باید به سال 1931 بازگردیم که مسابقه ی طراحی کاخ جدید شورا را اِلمان " رنسانس ایتالیایی " برنده شد با وجود معمارانی همچون لوکوربوزیه، والتر گروپیوس و دیگر معماران مطرح آن روزها؛ الکتیسیسم واکشنی اش، تاثیری عمیق بر آثار شوروی از همان زمان تا هجوم نازی ها با خود به همراه داشت . لوکوربوزیه پیش از این نیز برای شوروی ها، معماری های قابل توجهی را به انجام رسانده بود که اخرین این طراحی ها ساختمان سونتروزو است که در سال 1933 ساخته شد .

طراحی لوکوربوزیه شامل دوتالار گردهمایی اصلی در دو ضلع روبه روی سایت است؛ هر کدام با سقفی پوشانده شده است که خط آسمانی جدید را به مسکو عرضه کند . تالار اصلی سقفی کرو مانند دارد که سیم هایی از قوسِ سهمی وار و عظیم الجثه آن راساکن نگه داشته اند . تالار کوچک تر سقفی زیک زاک شکل دارد و ردیفی از تیغه های بزرگ بتنی آن را نگه داشته اند . تالار بزرگتر با گنجایش 15,000 نفر و تالار کوچک تر با ظرفیت 6,500 نفر طراحی شده بود؛ اتاق های رختکن و راهروهای بزرگ بدون پله ای در این مجموعه قرار دارد که حرکت روان سیل جمعیت را نخواهد شکست . صحنه ی سالن گردهمایی به اندازه ای بزرگ است که تمام 15,000 نفر می توانند در آن حضور یابند .

این مجموعه فضاهاهای دیگر همچون کتابخانه و سرویس های ارتباطی را نیز شامل می شود . مدلی که لوکوربوزیه برای ارائه ی این طرح ساخته بود اکنون در مجموعه ای دائمی، در موزه هنرهای مدرن نیویورک به نمایش درآمده است .

در اینجا می توانید مقاله ی لوکوربوزیه و یو اس اس ار را ببینید که به خوبی چند و چون این طراح پیشنهادی را بازگو کرده است .